Nów Czystego Księżyca z zaćmieniem Słońca

Taką szansę daje marcowy nów 2025 roku. Na naszej szerokości geograficznej lunarny punkt zero przypada 29 marca 2025 roku o godzinie 11:57. Słońce i Księżyc spotykają się w Baranie, dostrajając nas jednocześnie do wibracji zarazem osobistych ambicji, jak i poczucia bezpieczeństwa.  Trudno o lepszy moment, by uczyć się, jak spełniać swoje cele z wykorzystaniem całego wewnętrznego arsenału. Odżyją nieco przykurzone nawet ambicje i wewnętrzna moc, odwaga bycia sobą. Najpewniej także akceptacja „skąd przychodzę” i świadomość celu „dokąd zmierzam”.

Poza tym sobota to dzień Saturna, zatem sprzyja energii działań rutynowych, krok po kroku, systematycznie. To najlepszy moment na zmianę „pragnę” w „potrafię”, „mam pomysł” w „materializuję”.

Nowiowi Czystego Księżyca 2025 towarzyszy zaćmienie Słońca. To wyzwanie, by skupić się na sobie, by zburzyć mechanizmy obronne, które blokują realizację zamiarów. To świetny moment, by „pragnę, ale nie robię” zamienić w „ pragnę, więc spełniam”. Na głębszym poziomie duchowym to także test dla naiwnego dziecięcego egoizmu...

Energię kosmiczną obecnej lunacji, jej subtelny wpływ na naszą podświadomość i jaźń, wzmacniają także inne planety. Retrogradujące Wenus i Merkury zachęcają, by odciąć się od toksycznej relacji, przeszłości, nawyków myślenia. Tymczasem Jowisz życzliwie kibicuje, zachęcając wewnętrzne dziecko do wiary w siebie, odkrywania własnego potencjału, mierzenia wyżej, poszerzania kontaktów z osobami myślącymi podobnie, wspierającymi nasze osobiste starania. Saturn i Mars nieco krytycznie przyglądają się, czy dać nam jeszcze kość, czy może w końcu zrozumieliśmy własne błędy. Pamiętajmy bowiem, że nawet najtrudniejszy „układ gwiazd” nie obudzi w nas tego, czego w nas samych już nie ma… Przepracowane słabości stają się mocą, bo wzmacniają również nasze poczucie własnej wartości, zaufanie do siebie, bo zmieniają subtelną wibrację, którą rezonujemy. Można potraktować nów Czystego Księżyca jak metaforę przejścia na nowy, bardziej satysfakcjonujący indywidualny poziom doświadczeń.

Przypomnę, że archetyp astrologiczny znaku Barana przynosi silną potrzebę wyrażania swojej indywidualności i podążania własną drogą, często bez przemyślenia konsekwencji, a szczególnie bez względu na opinie innych. Na pewno wielu z nas podejmie również wyzwania na zasadzie „rozpoznania bojem” lub „będzie, co ma być”, „ale jak nie spróbuję, to się nie przekonam”. To naturalne metody działania dla archetypowego Barana – wojownika i przecierającego szlaki nieustraszonego odkrywcy. Warto pozwolić sobie na te chwile duchowej młodzieńczej bezpretensjonalności, porywów dziecięcego entuzjazmu i ciekawości. Wsłuchać się w głos wewnętrznego dziecka.

Osoby o mediumicznej wrażliwości mogą w tym czasie doświadczyć snów proroczych, przebłysków geniuszu i dosłownie otwarcia na nowy wymiar własnej duszy. Jak zwykle zachęcam do notowania snów, zapisywania refleksji, tworzenia map myśli, rysowania pomysłów itd. itp.. Mimo kosmicznej aury zachęcającej do stawiania na swoim, postarajmy się zachować otwartość na wielogłos otaczającej rzeczywistości.

Podkreślę też z całą mocą, że prawda wewnętrzna jest skrajnie subiektywna. Trzeba mieć to na względzie, by uniknąć pokusy narzucania jej innym oraz wymuszania czegokolwiek na sobie. Bieżące zaćmienie Słońca sprzyjać bowiem będzie wybuchom niekontrolowanej złości, gniewu, autoagresji. Pamiętajmy o tym, by cały czas zachowywać świadomość emocji także tych destrukcyjnych. Astrologiczny archetyp Barana wszak ma też rogi, tylko często zapomina, ile razy utknął nimi, bezsensownie próbując skruszyć mur zamiast poszukać bramy…

Zarówno archetyp astrologiczny Barana, jak i zaćmienie uruchamiają także mroczną stronę osobowości. Często wzmacniają lekkomyślność, tendencje do podejmowania ryzyka i narażania się na niebezpieczeństwo – przesuwania granic poznania, na które nie jesteśmy gotowi. Uważajmy zatem na swój temperament, awantury o nic, impulsywne, agresywne ataki słowne, używki itp.. Każdy kierowca powinie też pamiętać, że na drodze obowiązuje żelazna zasada ograniczonego zaufania.

Niemniej nów Czystego Księżyca przypomina, że każdy dzień to szansa na nowe w naszym życiu. Każdego dnia niczym tarotowy Głupiec stajemy wobec nieznanego – matrycy nieskończonych możliwości. Pamiętając o tym, możemy wyznaczać swoją ścieżkę życia zgodnie z wewnętrznym kompasem i potencjałem osobowości. Pomocny w tym może okazać się prosty Rytuał Sprawczości.

Warto podkreślić, że sprawczość to umiejętność, kompetencja, której każdy może się nauczyć. Pierwszy krok to poznanie i zaakceptowanie samego siebie oparte na zaufaniu do dynamiki transformacji. Nasza podświadomość niejako zawiaduje nawykami. Jeśli więc świadomie kształtujemy nawyki, dzień za dniem stajemy się niejako menadżerami własnego życia. Praktykowanie Rytuału Sprawczości pozwoli krok po kroku wytrenować własną, indywidualną zdolność do skutecznego działania. Zastępuje nawyk wojny wewnętrznej – „chcę, ale nie chce mi się” - nawykiem wyznaczania drogi wewnętrznej dyscypliny i odpowiedzialności za własne życie - w praktyce, w materialnym, konkretnym sensie codzienności.

Rytuał Sprawczości można wykonywać każdego dnia, wybierając do praktykowania prostą czynność, choćby przygotowanie ubrań na kolejny dzień. Pewien buddyjski Mistrz uczył, że pierwszym krokiem poznania siebie, odkrycia tajemnicy życia jest „medytacja podczas zmywania naczyń”. Z uśmiechem pytał uczniów, czy już pozmywali swoje naczynka, skoro pragną dostąpić oświecenia…

Tymczasem dla tych, którzy lubią białą magię lub chcieliby celebrować codzienność z jej pomocą:

Magiczny Rytuał Sprawczości

Potrzebujemy schludnego i spokojnego miejsca do pracy. Przyda się świeca wspierająca intencję, którą pragniemy wcielić w życie. Uniwersalna pozostaje świeca biała, która (w odbiorze naszej podświadomości) po prostu oczyszcza i otwiera drogę. Można ją jednak zastąpić innym kolorem, który lepiej w danej chwili odzwierciedla energię danej sparwy.

Zaczynamy od zapalenia świecy z intencją otwarcia drogi do sprawczości, do realizacji celu mocą własną. Następnie siadamy wygodnie. Ważne, by kręgosłup był prosty. Skupiamy się na oddechu pranicznym; spokojnie, z poczuciem wzrastania wewnętrznej mocy i klarowności umysłu wykonujemy wdechy i oczyszczające wydechy. Następnie wizualizujemy sobie horyzont, a na nim świetlistozłoty punkt. To cel, do którego myślą, zaangażowaniem zmierzamy – nasz intencja. Powinna być konkretnie nazwana. Następnie wyznaczamy drogę do celu. Wszelkie przeszkody  pokonujemy z lekkością, z uśmiechem, spokojnie i wdzięcznością za nowe doświadczenie, za test odwagi, za wiedzę o sobie. Z każdym naszym krokiem świetlistozłoty punkt rośnie i staje się piękniejszy, większy, cieplejszy, lśniący. Ostatecznie docieramy do celu, by wejść do wnętrza świetlistozłotej kuli. Teraz skupiamy się na afirmacji „Ja, (tu podajemy swoje imię, miano, takie, jakim lubimy być nazywani), jestem świadoma/y swoich myśli, emocji, pragnień. Umiem zarządzać swoim życiem. Wiem, jak dotrzeć do mojego celu”. Afirmację można powtarzać dowolną liczbę razy. Ważne, by czynić to z wiarą, pełnym zaufaniem, w przekonaniu, że oto tworzymy nową jakość, nową rzeczywistość. Kolejny krok to okazanie wdzięczności sobie i Wszechświatowi. Na zakończenie pamiętajmy, by świeca wypaliła się do końca, ale zabezpieczona przed pożarem.

Droga Czytelniczko, drogi Czytelniku! Mam nadzieję i serdecznie życzę, by marcowy nów Czystego Księżyca stał się inspiracją, natchnął odwagą i wiarą, by odzyskać poczucie sprawczości.