Dlaczego nie układa Ci się w związkach?

Otoczenie

Całe życie obserwujemy ludzi wokół siebie i się od nich uczymy. Jeżeli wychowywalibyśmy się w rodzinie złodziei, to kradzież mogłaby się wydawać czymś zupełnie normalnym
i społecznie akceptowalnym. Jeśli wszyscy wokół nas od zawsze by to robili, nikt by tego nie krytykował, wręcz przeciwnie, to by było dumą rodzinną i pewnego rodzaju rywalizacją, kto ukradnie najwięcej albo najładniejsze rzeczy. W podobny sposób uczymy się funkcjonowania w związkach. Jeśli w rodzinie lub wśród znajomych jest dużo zdrad i rozstań, to pewnie gdzieś głęboko masz zakodowane, że związki raczej się nie udają, a mężczyźni nagminnie porzucają swoje partnerki. Bardzo możliwe, że te przekonania same niszczą związku z obaw przed zaangażowaniem. Albo wręcz przeciwnie - pojawia się osaczanie drugiej strony, próba kontrolowania, żeby z góry upewnić się, że nie odejdzie. 

Rodzice

Zwykle chcą dla nas jak najlepiej. Niestety, to tylko ludzie. Poza ich intencjami, może dojść do głosu cała masa innych czynników, jak np. różne osobowościowe cechy rodzica albo ich niespełnione ambicje, złość na świat, różne lęki czy szkodliwe przekonania, które nieświadomie są przekazywane z pokolenia na pokolenia. Nawet pełni najlepszych intencji rodzice mogą wpoić przekonania, które potem utrudniają funkcjonowanie w związku. A to nie wszystko, bo nawet stres którego doświadczyło się w życiu prenatalnym może pośrednio mieć wpływ na zachowania w przyszłości. Podobnie działa trauma, przez którą przeszli rodzice. Nawet jeśli nie chcą nią obarczać, to samo wychowywanie się w domu, nad którym unosi się cień zła z przeszłości może mieć duży wpływ na nas. Sporo różnych szkodliwych zachowań wynosimy z domu, nie zdając sobie z tego sprawy. One po prostu wydają się normalne, nie kwestionujemy ich, bo nie przychodzi nam do głowy, że mogłoby być inaczej. 

Doświadczenia i role

Pierwsze miłości i związki mogą kształtować obraz tego, jak wyglądają relacje. Dlatego jeżeli na przykład Twój pierwszy chłopak Cię zdradzał, może Ci się wydawać, że każdy następny będzie to robił. Nawet więcej - możesz podświadomie dobierać sobie partnerów, którzy mają tendencje do zdrady. Choćby dlatego, że są podobni do tego, kogo kiedyś się darzyło miłością. Albo dlatego, że związek z facetem jest czymś znanym, w czym wie się jak funkcjonować. Paradoksalnie więc jest to pewnego rodzaju strefa komfortu. Nasza psychika bywa przewrotna. Często zdarza się, że w obawie przed czymś nowym, nieznanym, wybieramy dobrze znane “piekło”. Dopóki sobie tego nie uświadomimy, możemy powtarzać te same układy. Doświadczenia wpływają też na nasze zachowanie w kolejnych związkach. Przy którymś ex mogłaś na przykład nauczyć się niekorzystnych zachowań, które jakoś uchodziły na sucho w tamtej relacji, ale kiedy próbujesz je przenosić do nowego związku, nagle zaczynają stanowić problem. Relacje są bardzo dynamicznie i często na styku różniących się osobowości ludzie przyjmują wobec siebie różne role. Ludzie nieświadomie grają ze sobą w “gry”. Na przykład w trakcie konfliktów, bo przyjmuje się wtedy wygodne dla siebie role - a to może decydować o tym, jak dalej potoczy się cała sytuacja. Problemem jest to, że często nie widzimy, że ustawiliśmy się w jakiejś roli i jak to dalej nakręca nas
i partnera.

Rady

Trzeba zdać sobie sprawę, że wczesne dzieciństwo, przebyte traumy, jak np. rozwód rodziców, czy nasze poprzednie relacje bardzo wpływają na obecne związki. Trzeba wtedy rozprawić się z problemami z przeszłości. Nawet jeśli miałaś idealne dzieciństwo i wszystko w rodzinie było super, może okazać się, że pewne zachowania sprawiły, że pociąga Cię określony typ facetów, który jest niekompatybilny w związku. Zdanie sobie sprawy
z istnienia schematów jest niezwykle ważne, bo tylko wtedy można z nimi walczyć. Za każdym razem, kiedy spotkamy je w życiu dorosłym, będziemy umieli je nazwać
i powiedzieć “nie”. Ważne jest ich zauważanie. Kiedy zaczynacie się kłócić, warto się zatrzymać i zadać sobie pytanie, jaka jest nasza rola w tym wszystkim i skąd biorą się nasze emocje. Czasem może się okazać, że one nie mają realnie nic wspólnego z tym, co partner zrobił czy powiedział, tylko wynikają z własnych lęków albo szkodliwych mechanizmów, których jest się nauczonym.